Het Zomerparkfeest is overal. Dit weekend in de Loco met de audities voor (ZOEMAAR XS) onder leiding van Lex Uiting. Supergezellige middag met veel jong talent en hun zenuwachtige ouders. De toekomst van (ZOEMAAR) is veilig gesteld. Mochten daar al twijfels over zijn. De bandleden van (ZOEMAAR) gaan repeteren met een 12-jarige pianiste, Nicky, twee gitaristen, Roy en Bram (14 en 11 jaar), een bassiste van 12, Femke, een 11-jarig zangeresje, Julie, de 11-jarige zanger Stijn en de allerkleinste is de drummer, Mika, 9 jaar jong. Ook vrijwilliger bij het Zomerparkfeest. Toevallig. Zij staan op 11 augustus op het hoofdpodium voor de opening van het 35e Zomerparkfeest. Samen met (ZOEMAAR XXL). Voor misschien wel tienduizend toeschouwers en een paar honderd vrijwilligers. Zomerparkfeest vrijwilligers zijn trouwens ook overal. Op allerlei festiviteiten is hun expertise en kennis welkom. Soms zijn ze als het ware opgeleid op het Zomerparkfeest of ze hadden die kennis al en het Zomerparkfeest maakt er gebruik van. Dit weekend was het kassateam volop aanwezig bij Lekker Venlo. Ik waande me al op het Zomerparkfeest toen ik bij Marly bonnen ging kopen.Ook Han van Lekker Venlo is een van ons. Glunderend liep hij rond. Weer een festival op de stadskaart. Uitwisseling van vrijwilligers zien we ook met perron55, Maaspoort en theater de Garage waar bijvoorbeeld Jasper, Michiel, Eric, Erik en Daniel en misschien nog wel meer vrijwilligers de cultuur in de stad hoog houden. Soms hebben we stagiairs die het zo leuk vinden bij ons dat ze blijven plakken. Volgens mij is dat Noortje overkomen. Of juist verder gaan studeren, in wat ze op het Zomerparkfeest hebben leren kennen. Samenwerking is dat. Geen woorden maar daden. Dit is ook de beste vorm van samenwerken. Via mensen. Die hebben ergens iets opgepikt of op school geleerd en op een natuurlijke manier wordt dat weer doorgegeven aan het Zomerparkfeest. En visa versa. Zo zou ik nog even door kunnen gaan met voorbeelden geven. Lekker Venlo was dit weekend maar een van de voorbeelden. Maar wel een hele lekkere!

Gewonnen hebben we tijdens het voetbaltoernooi op de heilige velden van Quick Boys. Met de tombola dan. Een vlaai, een lederen bal en een sfeervolle keukenklok. Die komt in de vrijwilligerstent te hangen. De vlaai is al opgedeeld met het damesteam en de voetbalbal is voor na het avondeten tijdens de opbouw in het Julianapark. Qua spel hebben we ons laten zien. En de grote banner van de Vrienden van het Zomerparkfeest ook. Met enkele jonge opbouwers, Nikolai, de alleskunner, Pieter, de controleur, Joep, de doelpuntenmachine, en Rik, de dribbelende dieselmotor, hadden we een jonge, sterke naar voren gerichte ruit. Snel tikken en elkaar blindelings vinden. Daaromheen de wat oudere rotten zoals een Hans, compleet met pet en extra grote keepershandschoenen, een Ciske, met afgezakte kousen zonder scheenbeschermers, een Giel, met conditieniveau 98, een Kay, de vanaf links opkomende fysiotherapeut, en Rom, de aanvoerder met de Vriendenvaantjes voor de tegenstander. Zij zorgden juist voor de onnodige routine en de broodnodige temporisering. Tegen Quick 5, uit altijd lastig, pakte ons onvoorbereide team het initiatief en het goede voetbal. Op de achtergrond de fans, van vrouwelijke en mannelijke kunne met pompoenen. Angela, Lucienne, Carry, Alex. Dat joeg ons op tot ongekende hoogten en de voor ons bekende tegenstanders, zeker Jeroen, tot regelrechte sportieve wanhoop. Pieter slalomde door de as van het veld en scoorde de bevrijdende 1-0, gevolgd door goals van Joep en Rom. Met een 1-3 klonk het fluitsignaal. Daarna een broodje frikandel of broodje kaas en AA of koffie. Motown (met Rolph in de basis) en Nuketown (de uiteindelijke toernooiwinnaar) waren net een klein maatje te groot voor ons. Opgewarmd door een warme combinatie van stoombad, douche en jacuzzi, bezochten we de prijsuitreiking, gepresenteerd door Marcel, de kersverse vader van Ties en wonnen we alsnog iets uit de tombola. Maar dat wisten jullie al.

P.S. Calli, de bekende beginstand voorspellende inktvis, heeft gedurende het toernooi alles goed geraden door haar eigen calamaresringen met deegbeslagje op de bodem van het aquarium in de goede volgorde te laten zien, 0-0.

Heb je het al gezien op nolensplein.nl? Nee, het Zomerparkfeest staat daar niet te koop. Wel een digitale banner bovenaan de site www.nolensplein.nl. De marktplaats voor tweedehands spullen. Nu zien ruim dertigduizend unieke bezoekers elke maand het Zomerparkfeest voorbij flitsen. Eersterangs is ons team voor het Vrinde toernooi bij Quick! Met Kay, de meedogenloze opkomende voorstopper, Ciske/Cor, de linksback met slidings a la Theo Lazeroms, Hans of lijnkeeper of vlaggenist, afhankelijk van of er broodjes frikandel in de kantine zijn, Pieter als controlerende middenvelder, ook wel midmid genaamd, de aanvallende rechtsback Nikolai met het mooie loopje, Rik als hangende linksmidden met het verwoestende schot, Joep, de klassieke kaatsende kopsterke spits, waarbij schwalbes in het strafschopgebied geoorloofd zijn, Giel de godenzoon op uiterst links en Rom als slot op de deur en allerlaatste man met scheenbeschermers. Kortom het Zomerparkfeest team staat. We voetballen in 'Word Vriend' shirts of anders in ons overbekende over-de-top blauwe vrijwilligersshirt van 2010. We zoeken nog supporters om ons te laten opjutten. Aanstaande zaterdag vanaf twaalf uur op de Quick Boys velden in Venlo Zuid. We hebben blauwwitte pompoenen beschikbaar om mee te dansen en te joelen in gepaste schaarse kledij. Een aantal Vriendinnen hebben al toegezegd als enthousiaste danseressen. Om de tegenstander te misleiden. Of onszelf.

Het wordt nog duurzamer op het Zomerparkfeest. Net zoals Pinkpop. Dat idee van die plasjes hadden we nog niet. Maar "dat nemen we mee!" zullen Henriette, Fred en Maaike zeggen. Zij zitten in het duurzaamheidsteam van het Zomerparkfeest. Vanuit verschillende gezichtspunten kijken ze naar het festival. Zij drieen met een groen oog. Henriette kennen we van Vensters op duurzaamheid en Fred is van de gemeente en Maaike van Fairliefd. Maar we moeten wel duurzaam zijn. De toegangswegen naar het Julianapark zijn nu al dicht. Dat betekent dat je beter kunt komen met de fiets of lopend. Dat is duurzaam. Dat is ook fijn als je teruggaat naar huis. Hoef je je sleutels niet te zoeken en niet de Bob te zijn. Niet door alle straatjes te toeren in de nacht. En niet tegen het verkeer in te rijden. Geen doodlopende straatjes in. Niet voor het stoplicht te wachten. Niet om te rijden. Waarom zou je het eigenlijk nu al niet doen. Dat is nu al duurzaam. En heb je ook geen last van alle verbouwingen en wegversperringen. Dan ben je in topconditie als het tegen de elfde augustus tweeduizendelf aanloopt. Dan kun je meteen meedoen met (zoemaar) XXL en XS. De grote en de kleine versie. Laat dat maar aan Lex over. Die weet hoe je op het hoofdpodium staat. En met jonge mensen moet omgaan. En er alles uitkrijgt wat er in zit. Dat zien we wekelijks bij Kinderen voor Kinderen. Op TV. Ik weet zeker dat er veel jongens en meisjes komen. Met gitaar, drumstel of trompet. Zeker dat jonge talent wat achter op de sponsorfolder staat. Met gitaar. Die is er zeker bij. Dat wordt genieten. En ik mag Lex en al die jonge talenten in de dop aankondigen. Ik geniet er nu al van. Ik kom lopend. Jullie ook?

Het is wel een raar gevoel. Tussen de gigatisch hoge gebouwen op Manhatten op een iPad een blog schrijven over het Zomerparkfeest. Toegegeven. Over het Zomerparkfeest gaat het altijd. Maar de rest is helemaal anders. De negen uur lang vliegen, reizen, metro, lopen. De omgeving. Vierentwintig uur lang mensengeroezemoes, sirenes, optrekkende taxies, toeterende vrachtwagens. The city that never sleeps. Ik zit nu te typen tussen de wolkenkrabbers. Bij Starbucks. Glas, beton, staal. Geen gras, geen bomen, geen museum van Bommel van Dam, geen Ponyweike. Alhoewel. Er is hier veel groen. Madison Park, Bryant Park, Central Park bijvoorbeeld. Daar zou ik wel eens een Zomerparkfeest willen houden. Dezelfde opzet. Te gekke bandjes van ver en dichtbij. Met tenten en barretjes. Met sponsoren en vrijwilligers. Of zou dat niet lukken? Zouden er hier betrokken sponsoren bestaan. Bestaat vrijwilligerswerk hier? Of zouden ze er gewoon langslopen. Even kijken en dan weer door. Omdat er nog zoveel te doen is in de stad. En niet zoals bij ons dat de vakantie erop gepland wordt en er de maandag erna vrij genomen wordt. En dat er vier dagen lang vrienden ontmoet worden en er gelachen wordt met elkaar. Deze blog heb ik wel heel snel geschreven op het snelle gevoelige toetsenbord van een iPad. Ben ik dan toch al een beetje veranderd. Nee, ik geloof het niet echt. Wel geinspireerd!

We gaan voetballen! Dat doe ik zelf al jaren. Maar toch. We gaan nu samen met vele vrijwilligers en met Vrienden. Namens het Zomerparkfeest. Dit is dus ook een informele uitnodiging om mee te doen. "Let's play" dus. De spelers van het beroemde Quick 5 zijn de initiatiefnemers. We kregen een mailtje van Marcel. Tijdens het "Toernooi veur Venlose Voetballende Vrinde" gaan we proberen een team bij elkaar brengen. Dat is meteen een Zomerparkfeest promotie! Dat moet gaan lukken. Het zijn maar kleine groepjes, zeven spelers per team. . De organiserende leden van Quick Boys '31 willen met dit sportevenement een nieuwe traditie neerzetten voor het Venlose voetbal. Misschien kunnen we zelfs een herenteam en een damesteam inzetten. Dat zou helemaal mooi zijn. Dan verzamelen we weer de 'Word Vriend' shirts van de Venloop en is dat meteen ons voetbaltenue. Weer twee vliegen in een klap. In de mailing worden ook collega's van het advocatenkantoor, kroegvrienden, het breiclubje genoemd!Het idee komt van het nieuwe Vriendenteam, Angela van Mersbergen, Carrie Lucassen, Gemma Driessen en Lucienne Kohlen dus. Zij zullen als cheerleaders met veel dansjes en een gillende yell langs de lijn ons aanmoedigen. Dat beloven ze. Dan zullen onze godenzonen vlak langs de zijlijn de longen uit het lijf rennen en de bal strak voorzetten. Dan plukt de keeper de bal met een atletische zweefduik uit de lucht. Dan kopt de spits het leer hard tegen het net. Of we verliezen alles. Want tegen de kanjers van Quick 5 zal het moeilijk worden. Zij spelen zaterdag 18 juni thuis. Quick 5 uit. Altijd lastig!

Dit wordt een allegaartjesblog. Van alles wat. Zowiezo dat Guus vandaag jarig is. Dat Hanggai uit Mongolie eigenlijk vorig jaar al hadden moeten optreden op het Zomerparkfeest, maar gelukkig nu wel kunnen. Als ze tenminste geen keelpijn krijgen. Dat de rappers Sef (niet de beroemde ex-voorzitter van het Zomerparkfeest) en Kleine Viezerik komen. Dat het Duitse La Brass Banda dit jaar de afsluiter is op het hoofdpodium met feestelijke blaasmuziek met gypsy-invloeden. Dat wordt hopelijk een broeierig einde van een zwoel Zomerparkfeest. Dat ook The Budos Band, Guido Belcanto en JAH6 deze zomer in het Julianapark te zien zijn. Dat Bakkerij t Mikske mij volgt op twitter. Dat Giel, Els en ik met allerlei gemeentelijke instanties vandaag vergaderd hebben over veiligheid tijdens het Zomerparkfeest. Dat in het kleinste museum van het Museumkwartier, bij Geert en Marlies van Sounds aan de Stalbergweg, het Zomerparkfeest en de Vrienden van het Zomerparkfeest eervol worden weergegeven. Dat Richarda, moeder van, speciaal vanuit Volendam wordt uitgenodigd om op zondag te gast te zijn op het Zomerparkfeest. Wellicht in Volendamse klederdracht zoals ze dat ook al deed tijdens VVV-Volendam. Dat het Zoks dit jaar vijfentwintig jaar bestaat. Dat ik nog mensen zoek die kunnen breien. Haken kan ik zelf al. Dat ik graag nog eens samen met Giel en Rolph nog eens schoenen zou willen gaan kopen. Shoepping, zeg maar. Het is steeds meer een allegaartjesblog aan het worden. Maar wel een waar later nog eens op teruggegrepen wordt, omdat er allerlei verwijzingen genoemd worden voor het Zomerparkfeest 2011. Zoals de laatste weken al meer heimelijk kleine tipjes van de sluier zijn gelicht. Kortom een lapjesdeken. En ook dat is weer een aanwijzing.

Afgelopen vrijdagmiddag heeft het Zomerparkfeest in het Koorenhuis in Den Haag de tweede prijs in ontvangst mogen nemen in de categorie 'Beste culturele regio-evenementen'. Georganiseerd door de Stichting Nationale Evenementen Prijzen. Een pluim op de hoed van alle vrijwilligers die ooit hebben meegewerkt aan het Zomerparkfeest. Al bijna vijfendertig edities lang. We zullen de prijs pontificaal laten zien op de vrijwilligersaftrap. Als het criterium het aantal edities was geweest waren we in alle categorieen eerste geworden. Het is aardig om het hele evenementenspectrum te zien uit heel het land. Van klein tot groot van stadje tot hele provincies. Soms een heel intiem evenementje, soms een banaal voetbalkampioenschap. Soms een robotachtig technocratisch gebeuren, dan weer klassieke concerten op het water. Soms in de hele provincie en soms een pril straattheater-evenement in een doodnormale straat. De jury noemde in de aankondiging van de genomineerden dit over ons ' ... het grootste gratis meerdaagse festival in Nederland. Met 80.000 bezoekers in vier dagen ben je in ieder geval een monument in je regio. Dans, theater, muziek, film, mode, literatuur, architectuur en wetenschap gebundeld in een gaaf evenement. Venlo mag trots zijn op zo'n evenement dat zich met een verrassende programmering op heeft weten te werken tot een groots evenement'. Het vreemde is dat in het persbericht we wel als winnaar genoemd worden. Freudiaanse verspreking wellicht. We hebben in ieder geval de prijs opgedragen aan al die duizenden vrijwilligers die ooit meegewerkt hebben aan al die vijfendertig Zomerparkfeesten. Want dat zullen er onderhand al wel zoveel zijn vanaf dat eerste optreden van Django Edwards in de Heutzstraat in 1977.

Ik ben een fan van De Wereld Draait Door. Afgekort DWDD. Dat komt deels door Matthijs van Nieuwkerk, maar zeker ook door de redactie, het format en de muziek. Achter de presentator staat ongetwijfeld een groot professioneel redactieteam. Bezig met het zoeken, selecteren en screenen van nieuwe gasten. Hoe actueler hoe beter. De vragen worden secuur voorbereid en hij wordt tot in de details van tevoren ingelicht. De DWDD-muziek is trouwens net zo actueel. Daarom komen er zo vaak bands op het Zomerparkfeest, die eerst in DWDD gestaan hebben. Actualiteit staat in onze missie. De stichting Zomerparkfeest wil actuele ontwikkelingen in kunst, cultuur en samenleving een podium bieden in de vorm van een festival en daarmee een inspiratiebron zijn voor de lokale samenleving. Vandaar. Een van de geweldigste programmaonderdelen bij DWDD is de Jakhalzen. Daar blijf ik bij wijze voor thuis. Urgent, brutaal, snel, actueel en eigenzinnig. De Jakhalzengroep bestaat uit Janine, Isolde, Frank, Erik en Lex. Jazeker Lex Uiting. Onze Lex. De presentator van het hoofdpodium en zanger van Zoemaar natuurlijk. Lex is de benjamin onder de Jakhalzen. Ik heb die eerste uitzending in 2010 met voetballer Andy van der Meyde gezien. De start van zijn nationale Jakhalzen-carriere. We hebben dus eigenlijk een beroemdheid in ons vrijwilligersmidden. Net zoals eerst met Boris. Ook vrijwilliger geweest. En laat die Lex nu ook nog eens Vriend zijn van het Zomerparkfeest. Hij heeft de kaart ingevuld. Hebben we ook een beroemde Vriend in ons midden. Dat kan wat worden op dinsdag 9 augustus 2011 als hij binnenkomt in zijn zwarte pak met die rode das. Zoek dan maar dekking. Want zo urgent, brutaal, snel en actueel en eigenzinnig is hij zeker. Hetzelfde als toen bij de BBBZ. Met Giel Beelen.

Op het Zomerparkfeest hebben we veel fotografen. Heel veel. Soms zelfs teveel. Maar er zijn er een paar waar we een speciale band mee hebben. Omdat ze gewoon goed zijn. Omdat ze zich bescheiden opstellen. Omdat ze meer doen dan alleen voor zichzelf kiekjes maken. Zoiets. Van dit soort fotovrijwilligers hebben we er ook veel. Gelukkig maar. Een ervan heeft ook ons hart gestolen. En heeft onlangs een fotogeniek boek uitgegeven. We leerden hem twee jaar geleden kennen als de fotograaf die vanaf het begin in het Julianapark rondliep. Overal. Met camera. In de meest gekke standjes. Achter een container. Onder de in aanbouw zijnde spiegeltent. Vanuit de heupen. Vanuit de hoogwerker. Laag bij de grond. Bij een vergaderingetje in het gras. Als het spannend is. Of juist relaxt. In het begin keek iedereen nog een beetje vreemd. Later werd duidelijk dat dat ook een Parcaholic was. Hij maakte de plaatjes die je later zo leuk vindt om te hebben. Als herinnering. Voor in het jaarverslag of presentatie. Hij heeft het hele Zomerparkfeest in beeld gebracht. En nu heeft hij een eigen boek. Te koop bij boekhandel Koops. 'Blerick, in de eenentwintigste eeuw'. Ook voor Venlonaren vanuit de stad. Een plaatjesboek met prachtige foto's. Landschappen, architectuur, dieren, close-ups. Iemand met een fotografisch oog. Of zoals hij het zelf noemt, een knipoog. Of beter in het Bleiricks gezegd 'Knipuigske'. Iedereen weet het nu. Ger. Een beetje onze Ger. Ger van der Heijden. Tof boek Ger! In ieder geval tot in augustus. Met camera.